Dr Pamela Kribbe is een zelfstandig gevestigd filosofisch therapeute en zij channelt. Dat betekent dat zij teksten van anderen (niet levenden) doorgeeft. Of je nu gelooft dat de teksten via haar worden doorgegeven of dat zij zelf een bron van wijsheid is, zou er niet toe moeten doen wanneer de tekst voor zich spreekt. En dat doen de teksten van Pamela zonder twijfel. Je kunt er vrijblijvend kennis van nemen en wat aan hebben. De reeks gechannelde teksten van “Gesprekken met Jeshua” gaan over innerlijke groei en bewustwording en beschrijven de transformatie naar een "hartgedragen" bewustzijn, waarin je de angsten van het ego geleidelijk aan loslaat.
Een citaat:
De diepte van je ziel spreekt tot je in momenten van stilte en deemoed. Het spreekt tot je in momenten van overgave en het niet meer weten. Vooral dat laatste is zo belangrijk. Alleen wanneer je door de fase van ‘het niet meer weten’ gaat, kun je open staan voor iets nieuws. Zolang je ‘precies weet wat je wilt’, beperk je vaak de mogelijkheden die er zijn (op energetisch vlak). Het nieuwe waarnaar je zoekt (baan, relatie of wat dan ook) ligt niet op het vlak van het bekende, maar op het vlak van het onbekende. Om iets echt waardevols te creëren in je werkelijkheid is zelfacceptatie vele malen belangrijker dan het focussen van je gedachten of je wil. Je kunt niet iets creëren dat je niet bent. Ook al reciteer je duizenden mantra’s en creëer je talloze positieve beelden in je voorstellingsvermogen, als deze niet aanhaken bij je ware innerlijke gesteldheid, creëren ze niets dan verwarring en twijfel (‘ik doe zo mijn best maar het lukt maar niet’).
Probeer niet te creëren vanuit een defensieve houding: ‘het moet anders’, ‘het moet beter’. Creëer vanuit liefde en zelfacceptatie: voel je eigen energie, voel hoe mooi en oprecht je bent, nú al. Dat is alles. Creëren is het licht in jezelf erkennen en het daarmee laten ontkiemen in jouw psychische én materiële werkelijkheid.
De essentie van werkelijke creativiteit is: je afstemmen op het liefdesbewustzijn. Dit is niet ‘iets doen’ maar ‘iets laten’, iets loslaten (je plannen, je verwachtingen, je overtuigingen). Het is een daad van openstaan en luisteren naar iets dat groter en wijzer is dan je eigen, in dualiteit gevangen denken. Iets dat vol compassie is met jou en jouw hoogste levensdoelen.
Een bevredigende werkelijkheid creëren is je voortdurend afstemmen op de liefdesstroom in je hart. Je maakt daarmee contact door je innerlijke stilte op te zoeken. In je overgave aan liefde schuilen immense krachten. De krachten die je leven gaan bewegen als je je openstelt voor liefde, kunnen wonderen teweeg brengen. Deze wonderen onderscheiden zich van prestaties van het egogebaseerde bewustzijn door hun kracht, eenvoud en natuurlijkheid.
Tot zover, je kunt meer lezen op de website van Pamela of in haar boeken of in het blog Verbinden en loslaten. Klik hier om te lezen wie Jeshua is/was volgens de channeling van Pamela.
zondag
maandag
Spiritueel pluralisme
Het blijft wennen voor mij, maar ik moet het wel onder ogen zien. Terwijl ik zelf erg enthousiast kan worden van uitbreiding van kennis op parapsychologisch of spiritueel gebied, geldt dit zeker niet voor iedereen. Mensen verschillen uiteraard en dat zie je ook in dit verband.
In sommige gevallen zal dat vooral liggen aan iemands gemoedstoestand. Als je down bent sta je nu eenmaal minder open voor opbeurend nieuws. Of het dringt zelfs niet eens tot je door hoe positief de berichten in kwestie eigenlijk zijn.
Er zijn natuurlijk ook mensen die meldingen over parapsychologische doorbraken bij voorbaat naar het rijk der fabelen verwijzen. Zoiets past nu eenmaal niet in hun (materialistische) wereldbeeld. Bewijsmateriaal voor bijvoorbeeld telepathie of reïncarnatie is voor hen net zoiets als een bewijs voor de Paashaas. Leuk voor kinderen en andere goedgelovigen, maar zelf wordt men er niet blij van. Eerder geïrriteerd over zoveel onzin en volksverlakkerij.
Gelovigen en agnosten
Voorts zijn er mensen met een sterke religieuze overtuiging die menen dat alle relevante kennis allang in hun heilige boeken voorkomt. Indien iets daar niet in staat, is het dus automatisch onwaar. Er valt ook niets zinnigs meer aan de overgeleverde doctrines toe te voegen. Eigenlijk is er nooit iets nieuws onder de zon, terwijl er wel veel dwalingen bij komen. Dit zie je bijvoorbeeld terug in de manier waarop Bijbelvaste christenen om kunnen gaan met bijna-doodervaringen. Wanneer een positieve, spirituele BDE inhoudelijk niet strookt met hun geloof, moet daar wel de duivel achter zitten.
En dan heb je nog mensen die paranormale verschijnselen niet per se afwijzen, maar er verder niets mee doen in hun wereldbeeld. Zij sluiten zeker niet uit dat er meer is, maar ze denken dat we daar niets over te weten kunnen komen. Met een duur woord heten ze ook wel agnosten (of agnostici), wat letterlijk "niet-weters" betekent. Agnosten geloven zoals gezegd dat eventuele paranormale of spirituele dimensies van het leven onze kenvermogens te boven gaan. Ze storen zich daarom aan geleerden die onomwonden uitgaan van de realiteit van dergelijke dimensies. Voor agnosten is dat al gauw hetzelfde als beweren dat je de waarheid in pacht hebt. Met alle associaties met geestelijke onvrijheid en fanatisme van dien.
Buitengewone ervaringen
Zelfs onderzoekers van “buitengewone ervaringen” kunnen zich agnostisch opstellen. Denk hierbij aan bijna-doodervaringen, maar bijvoorbeeld ook uittredingen, mystieke ervaringen of extatische ervaringen. Agnostische onderzoekers stellen op de eerste plaats dat mensen met zulke ervaringen volledig in hun waarde dienen te worden gelaten. Hun beleving dient voorop te staan en niet de inpassing ervan in een of andere wetenschappelijke theorie. Je kunt namelijk toch niet vaststellen wat er eventueel achter die ervaringen schuilgaat en daar hoeven we ons dan ook niet mee bezig te houden. Duiding van wat iemand beleefd heeft is binnen dit perspectief vooral een inbreuk op de beleving van de persoon zelf. Het voegt verder niets waardevols toe, maar bedreigt de vrijheid van de ervaarder.
Levensbeschouwelijke vrijheid
Agnosten hebben zeker gelijk dat iemand die een bijzondere spirituele of paranormale ervaring heeft gehad bovenal respect verdient. Als onderzoeker heb je ethisch gezien bijvoorbeeld nooit het recht om iemand die belangeloos meewerkt aan een onderzoek belachelijk te maken.
Het is echter onhoudbaar dat alleen een agnostische houding verenigbaar is met onvoorwaardelijk respect voor respondenten. Als dat wel zo was, dan zou je eigenlijk nergens meer een duidelijk, 'stellig' standpunt over in mogen nemen. Dat zou namelijk meteen leiden tot onvrijheid voor mensen die het niet met je eens zijn. Gelukkig zit het toch anders in elkaar. Levensbeschouwelijke vrijheid houdt niet in dat je geen specifieke theorieën meer mag opstellen of onderschrijven. Het betekent volgens mij juist dat iedereen dat mag doen zonder het uiteindelijk met anderen eens te hoeven worden. We noemen dat pluralisme: er mogen verschillende theorieën, wereldbeelden en geloven vrijelijk naast elkaar bestaan. Agnosten hebben zo zeker het recht om zelf de mogelijkheid van vooruitgang in spirituele kennis af te wijzen. Zolang ze dit maar niet aan anderen opleggen en daarmee elke vreugde over positieve ontwikkelingen onmogelijk maken.
Zielenreis-column gepubliceerd in ParaVisie, 2012.
In sommige gevallen zal dat vooral liggen aan iemands gemoedstoestand. Als je down bent sta je nu eenmaal minder open voor opbeurend nieuws. Of het dringt zelfs niet eens tot je door hoe positief de berichten in kwestie eigenlijk zijn.
Er zijn natuurlijk ook mensen die meldingen over parapsychologische doorbraken bij voorbaat naar het rijk der fabelen verwijzen. Zoiets past nu eenmaal niet in hun (materialistische) wereldbeeld. Bewijsmateriaal voor bijvoorbeeld telepathie of reïncarnatie is voor hen net zoiets als een bewijs voor de Paashaas. Leuk voor kinderen en andere goedgelovigen, maar zelf wordt men er niet blij van. Eerder geïrriteerd over zoveel onzin en volksverlakkerij.
Gelovigen en agnosten
Voorts zijn er mensen met een sterke religieuze overtuiging die menen dat alle relevante kennis allang in hun heilige boeken voorkomt. Indien iets daar niet in staat, is het dus automatisch onwaar. Er valt ook niets zinnigs meer aan de overgeleverde doctrines toe te voegen. Eigenlijk is er nooit iets nieuws onder de zon, terwijl er wel veel dwalingen bij komen. Dit zie je bijvoorbeeld terug in de manier waarop Bijbelvaste christenen om kunnen gaan met bijna-doodervaringen. Wanneer een positieve, spirituele BDE inhoudelijk niet strookt met hun geloof, moet daar wel de duivel achter zitten.
En dan heb je nog mensen die paranormale verschijnselen niet per se afwijzen, maar er verder niets mee doen in hun wereldbeeld. Zij sluiten zeker niet uit dat er meer is, maar ze denken dat we daar niets over te weten kunnen komen. Met een duur woord heten ze ook wel agnosten (of agnostici), wat letterlijk "niet-weters" betekent. Agnosten geloven zoals gezegd dat eventuele paranormale of spirituele dimensies van het leven onze kenvermogens te boven gaan. Ze storen zich daarom aan geleerden die onomwonden uitgaan van de realiteit van dergelijke dimensies. Voor agnosten is dat al gauw hetzelfde als beweren dat je de waarheid in pacht hebt. Met alle associaties met geestelijke onvrijheid en fanatisme van dien.
Buitengewone ervaringen
Zelfs onderzoekers van “buitengewone ervaringen” kunnen zich agnostisch opstellen. Denk hierbij aan bijna-doodervaringen, maar bijvoorbeeld ook uittredingen, mystieke ervaringen of extatische ervaringen. Agnostische onderzoekers stellen op de eerste plaats dat mensen met zulke ervaringen volledig in hun waarde dienen te worden gelaten. Hun beleving dient voorop te staan en niet de inpassing ervan in een of andere wetenschappelijke theorie. Je kunt namelijk toch niet vaststellen wat er eventueel achter die ervaringen schuilgaat en daar hoeven we ons dan ook niet mee bezig te houden. Duiding van wat iemand beleefd heeft is binnen dit perspectief vooral een inbreuk op de beleving van de persoon zelf. Het voegt verder niets waardevols toe, maar bedreigt de vrijheid van de ervaarder.
Levensbeschouwelijke vrijheid
Agnosten hebben zeker gelijk dat iemand die een bijzondere spirituele of paranormale ervaring heeft gehad bovenal respect verdient. Als onderzoeker heb je ethisch gezien bijvoorbeeld nooit het recht om iemand die belangeloos meewerkt aan een onderzoek belachelijk te maken.
Het is echter onhoudbaar dat alleen een agnostische houding verenigbaar is met onvoorwaardelijk respect voor respondenten. Als dat wel zo was, dan zou je eigenlijk nergens meer een duidelijk, 'stellig' standpunt over in mogen nemen. Dat zou namelijk meteen leiden tot onvrijheid voor mensen die het niet met je eens zijn. Gelukkig zit het toch anders in elkaar. Levensbeschouwelijke vrijheid houdt niet in dat je geen specifieke theorieën meer mag opstellen of onderschrijven. Het betekent volgens mij juist dat iedereen dat mag doen zonder het uiteindelijk met anderen eens te hoeven worden. We noemen dat pluralisme: er mogen verschillende theorieën, wereldbeelden en geloven vrijelijk naast elkaar bestaan. Agnosten hebben zo zeker het recht om zelf de mogelijkheid van vooruitgang in spirituele kennis af te wijzen. Zolang ze dit maar niet aan anderen opleggen en daarmee elke vreugde over positieve ontwikkelingen onmogelijk maken.
Zielenreis-column gepubliceerd in ParaVisie, 2012.
donderdag
Verbinden en weer loslaten
Een mensenleven is een voortdurende afwisseling van verbinding aangaan en weer loslaten.
De mens start zijn leven als de versmelting van een eicel en een zaadcel tot een nieuwe eenheid. In de baarmoeder groeit die uit tot een baby die tot aan de geboorte verbonden is met zijn moeder via de navelstreng. Na de geboorte vindt de eerste scheiding plaats. De eenheid die voor een foetus totaal is wordt in de eerste 18 jaar van een mensenleven hopelijk omgezet als een eenheid binnen zichzelf die de mens in staat stelt een plek te buiten het ouderlijk gezin te gaan zoeken. Het zijn de ouders die ervoor zorgen dat de hulpeloze medeburger langzaam opgevoed wordt tot een volwassene die op eigen benen kan staan. Verloopt dit proces voorspoedig dan blijven er weinig sporen over van de ontwikkeling tot zelfstandig individu. Verloopt dit minder voorspoedig dan begint de volwassene met emotionele en schadelijke erfenissen uit zijn jeugd. Eckhart Tolle noemt dit een pijnlichaam, een energieveld dat blijft leven in de cellen van iemands lichaam.
De volwassene verlaat het huis en probeert zelf een nieuwe verbinding aan te gaan met iemand op wie hij verliefd wordt. In de relatie probeert hij te helen en een eenheid te vormen en waarschijnlijk kinderen te krijgen.
In werk en relaties buiten het gezin worden allerlei verbanden opgestart en ontwikkeld, ook die kunnen helend werken.
In het verdere leven blijft voor de een op de achtergrond voor een ander meer op de voorgrond de vraag actueel of hij ook een spirituele verbinding aangaat en onderhoudt. Geeft hij zich over aan een hogere zaak of blijft hij tot de dood overtuigd dat het voldoende is dat hij zich beperkt tot menselijke verbintenissen en ambities?
De bindende factor is in alle gevallen een vorm van liefde. Soms heel banaal, soms heel verheven. Tijdens het leven wordt voortdurend het spanningsveld tussen autonomie en verbinding opnieuw ingesteld. Soms wint de drang naar vrijheid en soms is iemand bereid vrijheid in te leveren om op een hoger niveau meer vrijheid terug te winnen.
Dit proces wordt mooi verwoord door Pamela Kribbe. Zij maakt gebruik van channeling. Daarover zegt zij:
Het gevaar dat mogelijk ontstaat bij het verschijnsel channeling is dat mensen de kennis of boodschap die ‘doorkomt’ beschouwen als per definitie hoger of beter omdat het van ‘gene zijde’ komt. Dit is natuurlijk niet het geval. Wat doorslaggevend is voor de waarde van een gechannelde tekst is de inhoudelijke rijkdom, helderheid en liefde die eruit spreekt. Wat als bron van de channeling wordt aangegeven, is van secundair belang. Daarnaast worden gechannelde boodschappen ontvangen door aardse mensen en zijn ze altijd gekleurd door de persoonlijke ervaringen en het begripskader van degene die het doorgeeft. De zuiverheid van een channeling zit ‘m er niet in dat het kanaal zichzelf volledig uitschakelt (dat is onmogelijk), maar dat hij of zij zijn vermogens in dienst stelt van de te channelen energie en deze niet of zo min mogelijk vervormt door zijn eigen oordelen en angsten. De hamvraag bij alle spirituele boodschappen is: komt de boodschap voort uit liefde of uit angst? Dit is belangrijker dan de vraag wie of wat precies de auteur is van de tekst.
Een stukje van die boodschap, geciteerd van een site van Pamela Kribbe:
In het omgaan met een ander mens, zeker in liefdesrelaties, is er een ritme tussen je verbinden met de ander en weer terugkomen bij jezelf. Er is een ritme van verbinden en loslaten. Als je je verbindt met de ander, stel je jezelf innerlijk open. Je bent dan kwetsbaar, je staat open en neemt de ander in je op. Je bent bereid te luisteren naar hoe de ander denkt en voelt over dingen, vanuit zijn of haar eigen verleden. En je bent bereid onvoorwaardelijke liefde en steun te geven aan de ander.
Dat is de ideale vorm van je verbinden. Op een gegeven moment voel je dat het nodig is om weer bij jezelf te komen. Bij elke communicatie is er een verbinding, een samensmelting van energieën, en na verloop van tijd keer je, verrijkt, uit dat contact weer terug naar jezelf. Je aura of energieveld sluit zich dan weer, en als het goed is, voel je je dan vrij om weer helemaal je eigen veld te ‘beheren’: weer helemaal bij jezelf te zijn. Als het goed is voel je dan geen spijt of pijn, maar ben je volledig bij jezelf, en geniet je na van het contact. Je wisselt de ervaring uit met jezelf. Je integreert wat er is geweest. Totdat er weer een moment komt dat je je uitgenodigd voelt je opnieuw te verbinden met de ander.
Als de afwisseling van verbinden en loslaten op zo’n vreugdevolle manier plaatsvindt, is het goed. In wezen sta je dan op een dieper niveau altijd in contact met de ander, maar toch is er het ritme van verbinden en loslaten, omdat dat nu eenmaal hoort bij het aardse zijn, bij het mens zijn: verbinden en loslaten.
De mens start zijn leven als de versmelting van een eicel en een zaadcel tot een nieuwe eenheid. In de baarmoeder groeit die uit tot een baby die tot aan de geboorte verbonden is met zijn moeder via de navelstreng. Na de geboorte vindt de eerste scheiding plaats. De eenheid die voor een foetus totaal is wordt in de eerste 18 jaar van een mensenleven hopelijk omgezet als een eenheid binnen zichzelf die de mens in staat stelt een plek te buiten het ouderlijk gezin te gaan zoeken. Het zijn de ouders die ervoor zorgen dat de hulpeloze medeburger langzaam opgevoed wordt tot een volwassene die op eigen benen kan staan. Verloopt dit proces voorspoedig dan blijven er weinig sporen over van de ontwikkeling tot zelfstandig individu. Verloopt dit minder voorspoedig dan begint de volwassene met emotionele en schadelijke erfenissen uit zijn jeugd. Eckhart Tolle noemt dit een pijnlichaam, een energieveld dat blijft leven in de cellen van iemands lichaam.
De volwassene verlaat het huis en probeert zelf een nieuwe verbinding aan te gaan met iemand op wie hij verliefd wordt. In de relatie probeert hij te helen en een eenheid te vormen en waarschijnlijk kinderen te krijgen.
In werk en relaties buiten het gezin worden allerlei verbanden opgestart en ontwikkeld, ook die kunnen helend werken.
In het verdere leven blijft voor de een op de achtergrond voor een ander meer op de voorgrond de vraag actueel of hij ook een spirituele verbinding aangaat en onderhoudt. Geeft hij zich over aan een hogere zaak of blijft hij tot de dood overtuigd dat het voldoende is dat hij zich beperkt tot menselijke verbintenissen en ambities?
De bindende factor is in alle gevallen een vorm van liefde. Soms heel banaal, soms heel verheven. Tijdens het leven wordt voortdurend het spanningsveld tussen autonomie en verbinding opnieuw ingesteld. Soms wint de drang naar vrijheid en soms is iemand bereid vrijheid in te leveren om op een hoger niveau meer vrijheid terug te winnen.
Dit proces wordt mooi verwoord door Pamela Kribbe. Zij maakt gebruik van channeling. Daarover zegt zij:
Het gevaar dat mogelijk ontstaat bij het verschijnsel channeling is dat mensen de kennis of boodschap die ‘doorkomt’ beschouwen als per definitie hoger of beter omdat het van ‘gene zijde’ komt. Dit is natuurlijk niet het geval. Wat doorslaggevend is voor de waarde van een gechannelde tekst is de inhoudelijke rijkdom, helderheid en liefde die eruit spreekt. Wat als bron van de channeling wordt aangegeven, is van secundair belang. Daarnaast worden gechannelde boodschappen ontvangen door aardse mensen en zijn ze altijd gekleurd door de persoonlijke ervaringen en het begripskader van degene die het doorgeeft. De zuiverheid van een channeling zit ‘m er niet in dat het kanaal zichzelf volledig uitschakelt (dat is onmogelijk), maar dat hij of zij zijn vermogens in dienst stelt van de te channelen energie en deze niet of zo min mogelijk vervormt door zijn eigen oordelen en angsten. De hamvraag bij alle spirituele boodschappen is: komt de boodschap voort uit liefde of uit angst? Dit is belangrijker dan de vraag wie of wat precies de auteur is van de tekst.
Een stukje van die boodschap, geciteerd van een site van Pamela Kribbe:
In het omgaan met een ander mens, zeker in liefdesrelaties, is er een ritme tussen je verbinden met de ander en weer terugkomen bij jezelf. Er is een ritme van verbinden en loslaten. Als je je verbindt met de ander, stel je jezelf innerlijk open. Je bent dan kwetsbaar, je staat open en neemt de ander in je op. Je bent bereid te luisteren naar hoe de ander denkt en voelt over dingen, vanuit zijn of haar eigen verleden. En je bent bereid onvoorwaardelijke liefde en steun te geven aan de ander.
Dat is de ideale vorm van je verbinden. Op een gegeven moment voel je dat het nodig is om weer bij jezelf te komen. Bij elke communicatie is er een verbinding, een samensmelting van energieën, en na verloop van tijd keer je, verrijkt, uit dat contact weer terug naar jezelf. Je aura of energieveld sluit zich dan weer, en als het goed is, voel je je dan vrij om weer helemaal je eigen veld te ‘beheren’: weer helemaal bij jezelf te zijn. Als het goed is voel je dan geen spijt of pijn, maar ben je volledig bij jezelf, en geniet je na van het contact. Je wisselt de ervaring uit met jezelf. Je integreert wat er is geweest. Totdat er weer een moment komt dat je je uitgenodigd voelt je opnieuw te verbinden met de ander.
Als de afwisseling van verbinden en loslaten op zo’n vreugdevolle manier plaatsvindt, is het goed. In wezen sta je dan op een dieper niveau altijd in contact met de ander, maar toch is er het ritme van verbinden en loslaten, omdat dat nu eenmaal hoort bij het aardse zijn, bij het mens zijn: verbinden en loslaten.
maandag
Tegengas!
door Titus Rivas
Eind 2010 werd ik benaderd door bezorgde ouders. Ze hadden enkele jaren ervoor meegedaan aan reïncarnatieonderzoek. Een van hun kinderen vertoonde gedetailleerde herinneringen aan een vorig leven. Historisch beschouwd bleek die vroegere incarnatie echt geloofwaardig. We hebben het zelfs over een van de sterkste Nederlandse reïncarnatiegevallen. Ik gebruikte mijn onderzoeksverslag voor een Engelstalig parapsychologisch artikel, dat later ook nog in het Italiaans en Portugees werd vertaald. Het gezin in kwestie had me toestemming gegeven om volledige namen te gebruiken in eventuele publicaties. Ze hadden dus alle reden om trots te zijn...
Vermelding van achternamen
Maar het ligt toch iets ingewikkelder. Uiteindelijk belandden de gedrukte artikelen op internet. Al googlend naar namen van de gezinsleden vond men ze gemakkelijk terug. Medeleerlingen van het kind, dat inmiddels een tiener was geworden, maakten hier misbruik van. Ze sloegen aan het pesten en dat werd zelfs zo erg, dat de ouders bij mij aan de bel trokken. Ik heb uiteraard direct (voor zover mogelijk) alle online namen verwijderd en andere webmasters gevraagd dat eveneens te doen.
Inmiddels hebben mijn team en ik dan ook besloten alleen nog in uitzonderlijke gevallen achternamen op te nemen in een artikel of boek. Iemand die toch volledig vermeld wil worden, moet er eerst van doordrongen zijn dat dit soms vervelende sociale consequenties kan hebben. Juist kwetsbare mensen moet je, wrang genoeg, tegen zichzelf beschermen op dit punt.
Bovenstaande ervaring laat zien dat taboes rond het 'paranormale' in bepaalde kringen nog springlevend zijn. Veel Nederlanders - en zeker niet alleen jongeren - vinden ervaringen rond reïncarnatie, helderziendheid, geesten of uittredingen anno 2011 onverminderd 'raar' en 'maf'.
Nuchterheid en materialisme
Waarschijnlijk heeft dit voor een deel te maken met de spreekwoordelijke 'nuchterheid' die al eeuwenlang onderdeel uitmaakt van de Nederlandse cultuur. Maar daarnaast zijn er ook de invloedrijke atheïsten en materialisten die al het paranormale meer dan ooit als 'onzin' in de ban willen doen.Een recent voorbeeld zien we bij het boek Wij zijn ons brein van de gedreven neuroloog Dick Swaab.
De titel geeft goed aan hoe Swaab de mens ziet: als een volledig fysiek wezen. In zijn wereldbeeld is geen plaats voor echte parapsychologische verschijnselen die meer zijn dan hallucinaties of illusies. Het is niet te hopen dat dit een standaardwerk wordt bij Nederlandse huishoudens, want dat zou paranormale verschijnselen wellicht nog nadrukkelijker onbespreekbaar kunnen maken. Swaab stelt bijvoorbeeld dat bijna-doodervaringen volledig herleidbaar zijn tot hersenprocessen. Voor patiënten met zo'n ervaring is het nota bene al moeilijk genoeg om niet serieus genomen te worden. Dit is goed te merken bij onderzoek; de meeste mensen lijken bang dat men hen voor gek verklaart en willen bovenal anoniem blijven. In dit opzicht blijkt er de afgelopen decennia nog maar weinig te zijn veranderd. De taboes op paranormaal gebied zijn kennelijk hardnekkig.
Wie meldt zich aan?
Natuurlijk betekent dit niet dat we ons hier voortaan dan maar bij neer moeten leggen. Het is juist belangrijk om voldoende tegengas te blijven bieden. Bepaalde confrontaties zijn overigens zinloos. Het kind waar ik deze column mee begon, kan wel proberen om de pestkoppen op school te overtuigen. Maar de kans dat dit alleen nog maar meer pesterijen in de hand werkt is levensgroot. Zo heeft het ook weinig zin om telkens weer te trachten sceptici over de streep te trekken. Daar zijn ze nu eenmaal te dogmatisch voor.
Wat kan de situatie dan wel verbeteren? Gewoon naar buiten blijven komen met ervaringen en je verhaal ter beschikking stellen van welwillende onderzoekers bijvoorbeeld. Voorlopig zal dat waarschijnlijk het beste discreet kunnen gebeuren. Waar het om gaat is dat er zoveel verzameld en gepubliceerd wordt dat het taboe uiteindelijk zal verdwijnen. Wie meldt zich aan? Je weet me te vinden.
Contact: titusrivas@hotmail.com
Dit stuk is eerder verschenen als Zielenreiscolumn in ParaVisie, april 2011, jaargang 26, blz. 51.
Eind 2010 werd ik benaderd door bezorgde ouders. Ze hadden enkele jaren ervoor meegedaan aan reïncarnatieonderzoek. Een van hun kinderen vertoonde gedetailleerde herinneringen aan een vorig leven. Historisch beschouwd bleek die vroegere incarnatie echt geloofwaardig. We hebben het zelfs over een van de sterkste Nederlandse reïncarnatiegevallen. Ik gebruikte mijn onderzoeksverslag voor een Engelstalig parapsychologisch artikel, dat later ook nog in het Italiaans en Portugees werd vertaald. Het gezin in kwestie had me toestemming gegeven om volledige namen te gebruiken in eventuele publicaties. Ze hadden dus alle reden om trots te zijn...
Vermelding van achternamen
Maar het ligt toch iets ingewikkelder. Uiteindelijk belandden de gedrukte artikelen op internet. Al googlend naar namen van de gezinsleden vond men ze gemakkelijk terug. Medeleerlingen van het kind, dat inmiddels een tiener was geworden, maakten hier misbruik van. Ze sloegen aan het pesten en dat werd zelfs zo erg, dat de ouders bij mij aan de bel trokken. Ik heb uiteraard direct (voor zover mogelijk) alle online namen verwijderd en andere webmasters gevraagd dat eveneens te doen.
Inmiddels hebben mijn team en ik dan ook besloten alleen nog in uitzonderlijke gevallen achternamen op te nemen in een artikel of boek. Iemand die toch volledig vermeld wil worden, moet er eerst van doordrongen zijn dat dit soms vervelende sociale consequenties kan hebben. Juist kwetsbare mensen moet je, wrang genoeg, tegen zichzelf beschermen op dit punt.
Bovenstaande ervaring laat zien dat taboes rond het 'paranormale' in bepaalde kringen nog springlevend zijn. Veel Nederlanders - en zeker niet alleen jongeren - vinden ervaringen rond reïncarnatie, helderziendheid, geesten of uittredingen anno 2011 onverminderd 'raar' en 'maf'.
Nuchterheid en materialisme
Waarschijnlijk heeft dit voor een deel te maken met de spreekwoordelijke 'nuchterheid' die al eeuwenlang onderdeel uitmaakt van de Nederlandse cultuur. Maar daarnaast zijn er ook de invloedrijke atheïsten en materialisten die al het paranormale meer dan ooit als 'onzin' in de ban willen doen.Een recent voorbeeld zien we bij het boek Wij zijn ons brein van de gedreven neuroloog Dick Swaab.
De titel geeft goed aan hoe Swaab de mens ziet: als een volledig fysiek wezen. In zijn wereldbeeld is geen plaats voor echte parapsychologische verschijnselen die meer zijn dan hallucinaties of illusies. Het is niet te hopen dat dit een standaardwerk wordt bij Nederlandse huishoudens, want dat zou paranormale verschijnselen wellicht nog nadrukkelijker onbespreekbaar kunnen maken. Swaab stelt bijvoorbeeld dat bijna-doodervaringen volledig herleidbaar zijn tot hersenprocessen. Voor patiënten met zo'n ervaring is het nota bene al moeilijk genoeg om niet serieus genomen te worden. Dit is goed te merken bij onderzoek; de meeste mensen lijken bang dat men hen voor gek verklaart en willen bovenal anoniem blijven. In dit opzicht blijkt er de afgelopen decennia nog maar weinig te zijn veranderd. De taboes op paranormaal gebied zijn kennelijk hardnekkig.Wie meldt zich aan?
Natuurlijk betekent dit niet dat we ons hier voortaan dan maar bij neer moeten leggen. Het is juist belangrijk om voldoende tegengas te blijven bieden. Bepaalde confrontaties zijn overigens zinloos. Het kind waar ik deze column mee begon, kan wel proberen om de pestkoppen op school te overtuigen. Maar de kans dat dit alleen nog maar meer pesterijen in de hand werkt is levensgroot. Zo heeft het ook weinig zin om telkens weer te trachten sceptici over de streep te trekken. Daar zijn ze nu eenmaal te dogmatisch voor.
Wat kan de situatie dan wel verbeteren? Gewoon naar buiten blijven komen met ervaringen en je verhaal ter beschikking stellen van welwillende onderzoekers bijvoorbeeld. Voorlopig zal dat waarschijnlijk het beste discreet kunnen gebeuren. Waar het om gaat is dat er zoveel verzameld en gepubliceerd wordt dat het taboe uiteindelijk zal verdwijnen. Wie meldt zich aan? Je weet me te vinden.
Contact: titusrivas@hotmail.com
Dit stuk is eerder verschenen als Zielenreiscolumn in ParaVisie, april 2011, jaargang 26, blz. 51.
donderdag
Buitenaardse berichten? Zorgvuldige grenswetenschap
Ik ben al sinds mijn puberteit geïnteresseerd in UFO's, buitenaardse wezens en Ancient Astronauts. Ik heb alleen al meer dan 50 boeken over dit onderwerp in mijn bezit en probeer nog steeds op de hoogte te blijven van eventuele ontwikkelingen.
Eind april 2011 werd ik dan ook erg getroffen door een bericht over een vrijgegeven rapport van de Amerikaanse NSA oftewel National Security Agency (niet te verwarren met de NASA) dat zou bewijzen dat men reeds in de jaren 60 van de twintigste eeuw radiosignalen had ontvangen, afkomstig van een buitenaardse beschaving. Uiteraard ging ik op zoek naar informatie over dit rapport en kwam zo onder meer uit bij een krantenartikel in de Telegraaf, maar ook bij talloze Engelstalige sites.
Opgewonden belde ik mijn goede vriendin en assistente bij Stichting Athanasia Anny Dirven om haar dit nieuws te vertellen. We vonden het allebei van het grootste belang het verhaal exact na te trekken.
Dit bleek een stuk gemakkelijker dan we hadden gedacht. Op de website van de NSA komen diverse relevante artikelen voor, en het rapport dat telkens in de media vermeld wordt is daar maar één voorbeeld van. Drie artikelen blijken neer te komen op een reeks oefeningen voor cryptologen (experts in het coderen en kraken van geheime informatie) die zich willen voorbereiden op eventuele buitenaardse berichten.
Hier de drie artikelen in kwestie:
- Key to the Extraterrestrial Messages door Howard Campaigne -> Dit is het artikel waar men het steeds over heeft. In dit artikel wordt verwezen naar:
- Extraterrestrial Intelligence, ook van Howard Campaigne, en dat artikel verwijst naar een artikel van Lambros D. Callimahos:
- Communcation with Extraterrestrial Intelligence, waarin expliciet wordt vermeld dat het om oefeningen gaat en dus niet om echte communicatie. (Overigens zit er nog wel een merkwaardige kant aan de hele geschiedenis. De NSA heeft zich namelijk met hand en tand verzet tegen de vrijgave van deze berichten en dat lijkt als je ze leest behoorlijk onbegrijpelijk. Maar misschien gaat het slechts om een machtsspel van de NSA.)
Natuurlijk is deze negatieve conclusie bijzonder teleurstellend en wel in twee opzichten:
- Er is toch nog steeds geen eenduidig, officieel bewijs gevonden voor een communicatie uit de ruimte. Sterker nog, net in deze zelfde periode is bekend geworden dat SETI ermee ophoudt vanwege het uitblijven van zulke berichten.
- Veel sites die zich met dit nieuws bezig hebben gehouden, blijken te hebben verzuimd de beschikbare online bronnen te raadplegen. Dat vormt geen goede reclame voor de grenswetenschappen.
Laten we vooral zorgvuldig blijven en zo aantonen dat we geen dogmatische, fantasieloze skeptici nodig hebben om vertekende informatie recht te zetten!
Eind april 2011 werd ik dan ook erg getroffen door een bericht over een vrijgegeven rapport van de Amerikaanse NSA oftewel National Security Agency (niet te verwarren met de NASA) dat zou bewijzen dat men reeds in de jaren 60 van de twintigste eeuw radiosignalen had ontvangen, afkomstig van een buitenaardse beschaving. Uiteraard ging ik op zoek naar informatie over dit rapport en kwam zo onder meer uit bij een krantenartikel in de Telegraaf, maar ook bij talloze Engelstalige sites.
Opgewonden belde ik mijn goede vriendin en assistente bij Stichting Athanasia Anny Dirven om haar dit nieuws te vertellen. We vonden het allebei van het grootste belang het verhaal exact na te trekken.Dit bleek een stuk gemakkelijker dan we hadden gedacht. Op de website van de NSA komen diverse relevante artikelen voor, en het rapport dat telkens in de media vermeld wordt is daar maar één voorbeeld van. Drie artikelen blijken neer te komen op een reeks oefeningen voor cryptologen (experts in het coderen en kraken van geheime informatie) die zich willen voorbereiden op eventuele buitenaardse berichten.
Hier de drie artikelen in kwestie:
- Key to the Extraterrestrial Messages door Howard Campaigne -> Dit is het artikel waar men het steeds over heeft. In dit artikel wordt verwezen naar:
- Extraterrestrial Intelligence, ook van Howard Campaigne, en dat artikel verwijst naar een artikel van Lambros D. Callimahos:
- Communcation with Extraterrestrial Intelligence, waarin expliciet wordt vermeld dat het om oefeningen gaat en dus niet om echte communicatie. (Overigens zit er nog wel een merkwaardige kant aan de hele geschiedenis. De NSA heeft zich namelijk met hand en tand verzet tegen de vrijgave van deze berichten en dat lijkt als je ze leest behoorlijk onbegrijpelijk. Maar misschien gaat het slechts om een machtsspel van de NSA.)
Natuurlijk is deze negatieve conclusie bijzonder teleurstellend en wel in twee opzichten:
- Er is toch nog steeds geen eenduidig, officieel bewijs gevonden voor een communicatie uit de ruimte. Sterker nog, net in deze zelfde periode is bekend geworden dat SETI ermee ophoudt vanwege het uitblijven van zulke berichten.
- Veel sites die zich met dit nieuws bezig hebben gehouden, blijken te hebben verzuimd de beschikbare online bronnen te raadplegen. Dat vormt geen goede reclame voor de grenswetenschappen.
Laten we vooral zorgvuldig blijven en zo aantonen dat we geen dogmatische, fantasieloze skeptici nodig hebben om vertekende informatie recht te zetten!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Bronnen en links
We linken zoveel mogelijk naar de bron van een bericht, maar we verwijderen deze link wanneer het is verbroken.