zaterdag

Drie jongens met paranormale ervaringen

In 2005 zond de VPRO een serie uit van Michel Kapteijns, getiteld Binnenste Buiten. Dit programma draait om de innerlijke beleving van kinderen en jonge tieners. Zij zijn in feite voortdurend aan het woord in de serie; de interviewer zelf blijft buiten beeld. Hierbij komen op een authentieke manier allerlei gevoelens aan bod, maar ook spirituele voorstellingen en de ervaringen van enkele paranormaal begaafde kinderen.
In 2006 benaderden Anny Dirven en Titus Rivas van Stichting Athanasia programmamaker Michel Kapteijns voor de contactgegevens van de geïnterviewde kinderen met paranormale gaven, om nader op hun ervaringen in te kunnen gaan. Hij reageerde uiterst vriendelijk en welwillend op dit verzoek. Van de benaderde kinderen bleven er uiteindelijk drie jongens over, te weten: Vincent, Karim en Danny. De onderzoekers concluderen dat de betrokkenen naar alle waarschijnlijkheid alle drie authentieke ervaringen hebben gehad met onder meer geestverschijningen, het zien van aura's, helderziendheid, en herinneringen aan een tijd voor de conceptie. Daarnaast is er een opvallende wisselwerking tussen de persoonlijkheid, levensloop en omgeving van de jongeren enerzijds en hun begaafdheid anderzijds, zowel in de manifestatie van hun vermogens als in de beleving ervan en de omgang ermee.

Angstaanjagende toevalligheden

Een van de begrippen uit de parapsychologie is de zogeheten synchroniciteit, het optreden van gebeurtenissen die thematisch aan elkaar verbonden lijken zonder dat er echter een causaal verband bestaat tussen die gebeurtenissen. Het gaat om verrassende schijnbare toevalligheden die voor velen lijken te wijzen op een soort goddelijk master plan of het bestaan van karma.
Synchroniciteit schijnt vaker op te treden als je er op let, en dat geldt ook voor mensen met psychiatrische klachten, zoals paranoïde angsten of wanen. In mijn onderzoek naar paranormale ervaringen ben ik zelf een aantal van zulke mensen tegengekomen. Ik verbaasde me over de toevalligheden die inderdaad werkelijk plaatsvonden en die hun wanen of paranoïde gedachten leken te bevestigen. Het bizarre hieraan is dat er echt verbazingwekkende synchroniciteit kan optreden in zulke gevallen, en dat menig reguliere hulpverlener daar geen oog voor zal hebben. Dat betekent dat men ofwel vraagtekens zal zetten bij de onwaarschijnlijkheid van de synchroniciteit of de ervaringen zelf anders zal afdoen als wanen of hallucinaties.
Uitgaande van de parapsychologie is het mogelijk om de 'paranormale toevalligheden' volledig te accepteren en die toevalligheden toch niet per se op te vatten als bevestiging van de totale beleving van iemand. Het kan namelijk ook gaan om een uiting van die beleving zelf, dat wil zeggen dat de situatie daadwerkelijk beïnvloed kan zijn door de kijk die iemand op dingen heeft. Of dit nu indirect gebeurt door telepathie, helderziendheid of psychokinese of rechtstreeks door middel van het 'oproepen' van de synchroniciteit. De toevalligheden bevestigen daarmee niet iemands wereldbeeld maar wel de mate waarin hij of zij er echt in gelooft.

Titus Rivas