Dat mensen 'paranormale ervaringen' kunnen hebben, lijkt niemand meer echt in twijfel te trekken. Maar hoe je die paranormale ervaringen moet opvatten is toch een ander verhaal. Vaak wordt hierbij de psychologische benadering tegenover de parapsychologische benadering gesteld. Psychologisch wil dan zeggen dat je de ervaring herleidt tot iemands eigen (bewuste en onbewuste) psychologische processen. Een geestverschijning van een geliefde overledene zien komt volgens deze visie bijvoorbeeld per definitie voort uit een rouwproces. De parapsychologische benadering kijkt juist naar specifiek parapsychologische bronnen In het geval van de geestverschijning onderzoekt men bijvoorbeeld of die ervaring misschien te maken heeft met daadwerkelijke communicatie met een overledene.
Psychologen die de paranormale ervaringen bestuderen, zoals de Engelsman Richard Wiseman, proberen vaak alle mogelijke ervaringen terug te voeren tot psychologische processen. Dat kan zelfs zo ver gaan dat ze parapsychologische verklaringen bij voorbaat als overbodig beschouwen. Soms gaat het nog een stapje verder en dan zien ze onderzoekers met een specifiek parapsychologische benadering als 'onwetenschappelijk'.
In feite is het onderscheid tussen een psychologische en parapsychologische benadering van paranormale ervaring behoorlijk kunstmatig en vooral relevant voor mensen die bij voorbaat uitsluiten dat er bij paranormale ervaringen meer aan de hand kan zijn dan alleen maar de eigen psychologische roerselen. Parapsychologen die open staan voor specifiek parapsychologische verschijnselen, kijken namelijk altijd ook naar normale psychologische factoren. Ze erkennen dat er tal van ervaringen bestaan die berusten op de alledaagse menselijke psychologie, maar zonder dat dit betekent dat we de talloze ervaringen met een specifieke parapsychologische dimensie moeten ontkennen. Parapsychologen zijn vaak goed thuis in de algemene psychologie.
Titus Rivas